Bogota

Dotarlismy do Bogoty. Mieszkanie w 10 milionowym kolosie przez 3 tygodnie to zupelnie inny swiat niz nasze Lofoty. Srednia wysokosc w miescie to 2600 m.n.p.m, tak wiec pierwsze wrazenie to przede wszystkim lekki brak oddechu przez kilka dni. Do tego male zawroty glowy spowodowane juz nie tylko wysokoscia, ale przede wszystkim ogromnym zanieczyszczeniem. Poczulem sie jak za dawnych lat na Slasku :) Bogota jest gigantyczna, fakt, ze mniejsza od Mexico City, ale i tak robi wrazenie, zwlaszcza jej rozlozyste polozenie w dolinie miedzy gorami. Polozenie wplywa rowniez negatywnie na zanieczyszczenie, poniewaz wszystkie spaliny nie bardzo moga znalezc ujscie, takze codzienna kapiel w smogu to standard. Po 12 godzinach na miescie mozna smialo powiedziec ,ze biale ubrania staja sie szare. Ile tego wszystkiego mieszkancy musza sie nawdychac moga poswiadczyc reczniki po wytarciu twarzy. Miasto podzielone jest ulicami horyzontalnie i wertykalnie, ale nie sa to idealne hiszpanskie kwadraty tylko jeden wielki organizm. Tetnicami miasta sa autostrady wertykalne, ktorymi z polnocy na poludnie (do centrum) przybywa klasa srednia i wyzsza, a z poludnia na polnoc (tez do centrum) klasa kazda. W sercu spotykaja sie wszyscy, a poziom halasu, zaludnienia i smogu siega zenitu. Bogota nie ma metra, ale problem transportu zostal rozwiazany szybkimi (naprawde) liniami autobusowymi Transmilenio. Wzdluz glownych arterii miasta zostaly utworzone i odgrodzone specjalne pasy ruchu dla Transmilenio. Czerwone przegubowe autobusy, niektore tak dlugie ,ze nie mieszcza mi sie w kadrze, mkna prawie po calym miescie, ale ich system jest mowiac krotko dosc zakrecony. Przydaje sie mapka, a najlepiej szczegolowy rozklad jazdy, ktory mozna uzyskac na stacjach koncowych tzw „Portalach”. Przejazd kosztuje 1400 lub 1700pesos (w godz szczytu). Aby dobrze sie w tym wszystkim polapac trzeba duzo jezdzic :) Tak wiec kazdego ranka wsiadalismy w super zatloczone H17 aby dotrzec do szkoly. Przypominaja mi sie slaskobusy z Ligoty do Centrum, z ta roznica, ze tu nikt nie smierdzi, a okna sa pootwierane. Pasazerowie nawet w najwiekszy scisk sa dla siebie uprzejmi, ustepuja miejsca, a siedzacy potrzymaja plecak na kolanach (!). Trzeba jednak byc przezornym i nie kusic kieszonkowcow, a czasem trzeba zdecydowanie dopchac wspolpasazerow, aby drzwi sie zamknely. Poniewaz tutaj naleze do wysokich, zawsze mam dobry oglad sytuacji :) Bogota cierpi na ogromny ruch uliczny spowodowany taka iloscia samochodow. Lokalne wladze wpadly wiec na genialny pomysl „Pico y placa” czyli taki samochodowy toto-lotek. W rozne dni tygodnia losowany jest szczesliwy numerek i samochody z tymze numerkiem tego dnia nie moga jezdzic po miescie. Ta ciekawa idea miala spowodowac, ze mieszkancy beda jezdzic bardziej kolektywnie zabierajac sasiadow i kolegow z pracy do swojego samochodu i vice versa. Ale nie tylko Polak potrafi, wielu mieszkancow doszlo do wniosku, ze skoro ich samochod nie moze jezdzic np we wtorki i czwartki to kupia drugi, ktory moze! Tym samym ilosc samochodow sie podwoila :) Moze to wszystko brzmi strasznie, zwlaszcza w porownaniu z Lofotami, gdzie czasami w nieladna pogode nawet mewa z kulawa noga nie przeleci. Bogota ma jednak w sobie pewna magie i mozna sie tu poczuc jak taka mala biala, a teraz juz raczej czerwona krwinka w wielkim organizmie z cyklu „Bylo sobie zycie”.

Zdjęcia (22)

Komentarze (0)